Olimp, NY, ESB, piętro 600

Chyba każdy wie, co znajduje się na sześćsetnym piętrze Empire State Building. Tak, Olimp. Siedziba bogów, miejsce wiecznych zabaw, przyjęć, bali, imprez. Mieszkańcy Olimpu spędzają swoje życie zazwyczaj głównie na zabawie, leniuchowaniu, flirtowaniu i wszystkich tych rzeczach, na które przeciętny człowiek nie ma czasu.
Herosi odwiedzają 600 piętro ESB zazwyczaj podczas wycieczek, lub kiedy któryś z bogów ma im coś ważnego do przekazania.

Mori wylądowała na Olimpie i z typową dla siebie szybkością zaczęła skubać trawę. Adelaide zsunęła się z grzbietu pegaza, rozglądając się. Wszystko wyglądało jak zawsze, ale coś dziewczynie nie pasowało. Wszyscy wokół śpiewali i rozmawiali, jednak w ich głosie słychać było napięcie. Czarnowłosa ruszyła przed siebie i weszła do wielkiej sali.

Heroska weszła do sali w sam środek kłótni trzech braci.
-To na pewno znowu Hades!
-Wypraszam sobie, nic nie zrobiłem! To ty Zeusie.
-Czemu miałbym to robić!?!
-Czemu ja miałbym to robić?
-Posejdonie! Może ty coś wiesz na ten temat?
-Skąd miałbym coś wiedzieć?!?
-Uspokójcie się wreszcie! - Do sali wkroczyła Atena.- Cały Olimp słyszy waszą kłótnię!
-A twoim zdaniem Ateno, co powinniśmy zrobić?
-Przestać się na wzajem oskarżać i pomyśleć!
Do dziewczyny podeszła Artemida z kołczanem na plecach oraz łukiem w ręku.
-Adelaide, co tu robisz? Michael miał przekazać, żeby nikt tu teraz nie przylatywał.

Adelaide spojrzała na Artemidę i pochyliła głowę.
- Pani, przybyłam powiedzieć, że Łowczynie są gotowe do podróży. Nie pozwolimy byś podróżowała samotnie! Razem jesteśmy silniejsze i jesteśmy w stanie zrobić więcej - oznajmiła dziewczyna i zauważyła swojego Ojca. Twarz miał zmęczoną, ale dalej z tą samą zaciekłością kłócił się z rodzeństwem.
Nie zauważył mnie, pomyślała i na jej twarzy pojawił się smutek. Wszystko szło nie po jej myśli.

Artemida poprawiła kołczan.
-Zostajecie w Obozie. Nie wolno wam go opuszczać do mojego powrotu. To nie jest misja jak inne. Teraz muszę być sama. Niedługo wrócę i was zabiorę. Przekaż to siostrą.
Kłótnia trwała za to w najlepsze.
-Ateno, widziałaś co się dzieje z dziećmi Hebe.
-Widziałam i uważam, że należy jak najszybciej zacząć działaś, a nie się kłócić!
-Daremny trud kochana, oni nie przestaną. - W sali pojawiła się Hera.
-Wypraszamy sobie taką zniewagę!
-]Zeusie! Posłuchaj córki!
-Mam wszystko pod kontrolą.
-Dzieci Irys słabną! - Do sali prawie biegiem wpadł Apollo.
-Właśnie widać jaką masz kontrolę. Druga bogini nam zniknęła!
-Pragnę tylko zauważyć, że nie jesteśmy sami.
-Przecież Michael miał przekazać, że nikt ma nie pojawiać się na Olimpie!
-Apollo, twój syn był ledwo przytomny jak stąd odlatywał. Cały dzień go gdzieś wysyłaliście!
-Taka jego rola!
-]To tylko dziecko!
-Artemido, zabierz stąd dziewczynę!
-Hadesie, wiem co mam robić! Adelaide już idzie, tak samo jak ja!
-Adelaide, co ty tu robisz dziecko?
-Zeusie, nie ważne. Córkę ukarzesz później, zajmijmy się zaginięciami! Brakuje nam dwóch bogiń!
-Posejdonie ciszej! Nie wszyscy muszę o tym wiedzieć!
-Myślę, że powinni.
-Ciebie nikt o zdanie nie pytał!
-Nikt nigdy mnie o zdanie nie pyta i patrzcie jak to się kończy!
-]Ciszej!

Dziewczyna uniosła brwi zdziwiona. Miała wrażenie, że się właśnie przesłyszała. Nie mozliwe, by bogowie zaginęli.
- Ojcze! - powiedziała łagodnym głosem dziewczyna i lekko się skłoniła. - Co się dzieje i jak możemy pomóc?

-Co ona tu jeszcze robi?
-Hadesie!
-Adelaide, myślę, że powinnaś wrócić do Obozu.
-I to jak najszybciej.
-Może wrócimy do tematu?
-Zeusie, skoro masz wszystko pod kontrolą to gdzie jest Hebe i Irys?
-Posejdonie, skąd mam to wiedzieć?
-Bo powinieneś. U mnie ich nie ma.
-U mnie też.
-Zaraz poślę po syna.
-Zostaw to biedne dziecko w spokoju!
-Ale taka jest jego rola!
-Ale on ledwo trzyma się na nogach!
-Ktoś pamięta gdzie udała się Irys?
-Chyba tam gdzie Hebe.
-Czyli?
-A bo ja wiem. Mam wystarczająco dużo własnych problemów.
-Ciekawe jakich!
-Mam całe Podziemie do ogarnięcia. Wiesz jak umarli są męczący?
-Hadesie, Ateno, spokojnie!
-Hero, wyprowadź Adelaide.
-Jak was zostawię, to rozniesiecie cały Olimp.
-Dziecko, wracaj do Obozu.
-Nic tutaj nie zdziałacie.
-Nic nie masz pod kontrolą!
-Ty też byś nie miał!
-Ten podział od początku był zły!
-Raz się ze sobą zgadzamy!
-Nie zaczynajcie znowu!
-Gdzie udała się Hebe, a później Irys?
-A nie poleciały przypadkiem nad Amazonkę?
-Później, Apollo. Gdzie były później?
-Niech ją ktoś zabierze do Obozu!
-Adelaide, co ty tu jeszcze robisz, dziecko?
-Zeusie, mówiłem, że potem się z córką rozprawisz.
-Właśnie, co z dziećmi Hebe?
-Słabną. Widać po nich upływ czasu.- Ni stąd ni zowąd pojawiła się Afrodyta.
-Jeszcze tej tu brakowało!
-Wypraszam sobie Hadesie takie traktowanie!
-Ktoś widział Demeter?
-Ostatnio jak wyruszała na południe.
-Może jeszcze ją dogonię. Adelaide, nie wolno wam się ruszać z Obozu. Wrócę niedługo. - Artemida biegiem opuściła salę.
-Adelaide, choć ze mną. I tak muszę udać się do Obozu.
-Właśnie Apollo, dobry pomysł. Przekaż im, że mają tu nie przychodzić.
-Nie wolno żadnemu herosowi opuszczać Obozu, do odwołania.

Adelaide stała wstrząśnięta i po kolei wpatrywała się w każdego. Z ich kłótni wynikało, że Irys oraz Hebe zaginęły.
- My naprawdę możemy pomóc - ciągnęła czarnowłosa, mimo że kazali jej odejść. W końcu córeczka Zeusa. - Łowczynie to świetne tropicielki, a herosi całe życie przygotowują się do walki. Jesteśmy w stanie odnaleźć boginie, jeśli pozwolicie nam przyłączyć się do Łowów. Damy radę!
Dziewczyna nie zwracała uwagi na zaskoczone i wściekłe spojrzenia bogów. Miała rację i za wszelką cenę będzie ją bronić.

-Matko Zeusie, już wiem dlaczego nie powinniśmy mieć dzieci.
-Bo są za bardzo zadziorne?
-Bo brak im instynktu samozachowawczego?
-Wszystkim herosom go brakuje. Inaczej nie pakowaliby się w kłopoty.
-Apollo!
-Co? Prawdę mówię!
-Czy wy zawsze musicie się kłócić!?!
-Ateno!
-Co ojcze?
-Trochę szacunku!
-Jak przestaniecie się bezsensownie kłócić to będziecie go mieć!
-Siostra zadziorna jak herosi.
-Apollo!- krzyknęły na raz wszystkie boginie.
-To ja przygotuje list dla Obozów.- Wyszedł z sali.
-Wracam do obserwacji.- Afrodyta, również wyszła.
-Zanim wrócimy do rozmowy...
-Kłótni
-Rozmowy na temat... wiadomo czego. Sugerowałbym zająć się tą osóbką.
-Co dokładnie chcesz zrobić? Bo po głosie słyszę, że już coś uknułeś.
-Ja bym ją zesłał do Podziemi.
-Hadesie!
-Jest łowczynią, rok jej nie zbawi.
-Rok?!?
-Więcej?
-Hadesie, myślę, że nie skorzystamy z tej oferty.
-W takim razie co robimy?
-Zawiesić?
-Mam nadzieję, że nie dosłownie.
-I tak to jej nic nie zrobi.
-Hades!
-Posejdon!
-O czym tak dyskutujecie beze mnie?
-Jeszcze tego tu przywiało. Aresie, nie masz co robić?
-Tak się składa, że nie za bardzo.
-O Ares! Może ty masz pomóc jak ukarać tą małą za zniewagę i wtrącanie się w nie swoje sprawy?
-Zawiesić?
-W służbie?
-Myślałem bardziej o drzewie.
-Ares!
-Pytaliście się to odpowiadam. Zapytajcie Nemezis.
-Dobry pomysł! Niech ktoś po nią pójdzie!
-Nie trzeba, już jestem!
-Nemezis, co byś zrobiła?
-Przeklęła.
-Coś dokładniej?
-No na przykład, żeby nie mogła mówić.
-O, to jest pomysł!

Adelaide spojrzała na nich wielkimi oczami.
- Wybacz Ojcze, ale wiesz, że mówię prawdę. Jesteśmy w stanie wam pomóc, mimo że sami jesteście najlepsi i najsilniejsi. Przyda wam się więcej osób do poszukiwań.
Czarnowłosa spojrzała błagalnie na Zeusa, mając nadzieję, że ją zrozumie.
- Bogini, proszę, wysłuchaj mnie. Nie mówię tego, by was obrazić. Wręcz przeciwnie czcze was i chce wam pomóc - zwróciła się do Hery.

-Zeusie, posłuchaj córki.
-Hero, obawiam się, że nie mamy szans.
-Mamy zamiar coś z małą zrobić?
-Jestem za przeklęciem.
-Na stałe czy czasowo?
-Czasowo.
-Listy gotowe. Co mnie ominęło?
-Zastanawiamy się jak przekląć małą.
-I co, jakieś propozycje?
-Apollo!
-Co Ateno?
-Myślałam, że jesteś bardziej czuły.
-Droga siostro, to łowczyni i tak nie mam szans.
-Apolin!
-Trochę chyba zboczyliśmy z tematu.
-Zgadzam się.
-Czyli co robimy?
-Rok jako niemowa?
-Nemezis, litości!
-Hero, jest nieśmiertelna. Co jej zmieni rok?
-To dziecko!
-Miesiąc?
-Tydzień! I ani dnia więcej!
-Między rokiem a tygodniem jest dość duża różnica.
-Zamilknij w końcu Apollo!
-Dość! Nemezis, czy możesz?
-Z przyjemnością. Mała, nie bierz tego do siebie. Wola silniejszych. - Usta heroski otoczył szary dym, po chwili znikł.-Gotowe! Klątwa przestanie działać za równo siedem dni od teraz.
-To chyba wszystko?
-Apollo, list.
-Adelaide, przekaż to przewodniczącemu. Albo zastępcy, zależy kogo tam złapiesz.- Dał dziewczynie pergamin.
-A teraz do Obozu!
-I nikt nie może go opuszczać!
-Przykro mi kochana.

Adelaide spojrzała na wszystkich przerażona. Chwyciła się za gardło i starała się coś powiedzieć. Nie sądziła, że Zeus będzie w stanie na to pozwolić. Po tylu latach bezwzględnej wiary, wszystko przepadło. Dziewczyna stała łzę z policzka i opuściła wielką salę. Nie miała siły wracać teraz do Obozu, więc usiadła pod drzewem i schowała twarz w dłoniach.

Po wyjściu dziewczyny bracia wrócili do kłótni "kto zawinił", którą Atena wraz z Herą próbowała załagodzić. Do dziewczyny podeszła jedna z bogiń. Ukucnęła przed heroską kładąc jej dłoń na ramieniu.
-Spokojnie dziecko- zaczęła spokojnie Tyche.- Nie płacz, to nic. Hera robiła co w jej mocy, żeby klątwa działała krótko. Gniewu bogów nie sposób załagodzić. Twój ojciec powinien cię wysłuchać. Lecz Olimp (mowa tu o 12 bogach) nie lubi, gdy ktoś mu pomaga. Dopóki nie uzna, że taka była jego wola. Wiem, że ci ciężko. Mowa jest ważna, ale nie najważniejsza. Mam wiadomość dla twojego obozu. Przygotujcie się na gościa. Niecodziennego i raczej problematycznego, ale bardzo ważnego. Uważajcie na przyszłość, wisi nad nami zło.

Adelaide podniosła głowę i spojrzała na boginię. W oczach dziewczyny pojawiła się wdzięczność oraz ulga, że nie wszyscy bogowie cieszą się z jej klątwy. Uśmiechnęła się lekko i delikatnie poruszyła palcami. Gdzieś w oddali słychać było grzmot pioruna, ale teraz już się tym czarnowłosa nie przejmowała. Dla niej nic się już nie liczyło. Powoli wstała spod drzewa. Wsiadła na pegaza i poleciała okrężna drogą do Obozu.
[z/t]

Bogini popatrzyła smutnym wzrokiem za dziewczyną.
-Olimpie czemu tak bardzo chcesz samozagłady? Słuchaj swoich dzieci. Są silniejsze niż sądzisz. - Wstała i poszła do sali. Ktoś musi nawrócić tych co myślą, że są niepokonani.
z/t